De Noordpool wordt twee keer sneller dunner dan verwacht.
Volgens een bijgewerkt model wordt het zee-ijs langs de kusten van het Noordpoolgebied twee keer zo snel dun als verwacht.
De natuur gaat achteruit door de toenemende opwarming van de aarde en klimaatveranderingen. Het snelle smelten van het poolijs veroorzaakt een verlies aan biodiversiteit en doet ook zorgen rijzen over de zeespiegel.
Kijk maar. Let op de grafiekgalerij voor illustraties met betrekking tot zee-ijs. Klik op de afbeelding hieronder!
De dikte van het zee-ijs dient als barometer om de toestand van het Noordpoolgebied te begrijpen. Hoe dikker het ijs, hoe meer warmte-isolatie het biedt, waardoor de temperatuur van het oceaanoppervlak in de winter niet stijgt en het in de zomer bescherming biedt tegen de hitte.
Het smelten van het Noordpoolgebied in de zomer wordt ook minder waarschijnlijk ondersteund door dunner ijs.
Daarom hebben onderzoekers de resultaten geëvalueerd van een nieuw ontwikkeld computerprogramma dat bedoeld is om het verschil in sneeuwhoogte per jaar te schatten en hebben ze het volgende vastgesteld dunner wordend zee-ijs veel verder versneld dan verwacht.
Doel en doelstellingen van het onderzoek
Omdat zee-ijs de lucht-water uitwisseling en warmteoverdracht tussen de oceanen en de atmosfeer matigt, heeft het gevolgen voor regionale ecosystemen, patronen van hemisferische winden en het mondiale klimaat.
Thermische isolatie wordt versterkt door dikker zee-ijs, waardoor de temperaturen in de winter lager blijven.
Het is ook de dikte van het zee-ijs tijdens de opeenhoping van sneeuw die de diepte van het zee-ijs onder het wateroppervlak bepaalt, wat aanzienlijk bijdraagt aan de thermodynamische groei van het zee-ijs. De dikte van het zee-ijs is daarom een belangrijke indicator voor de gezondheid van de regio.
De onderzoekers gebruikten de CryoSat-2 satellietradar om de dikte van het zee-ijs voor deze studie te meten.
Het doel was om de beschikbare gegevens van het oude model te vergelijken met een nieuw model waarin klimaatverandering een rol speelt.
De hoogte van het ijs boven het water kan worden bepaald door te timen hoe lang het duurt voordat radargolven reflecteren, wat resulteert in een schatting van de dikte.
SnowModel-LG, een Lagrangiaans sneeuwaccumulatiemodel, werd gebruikt om de totale sneeuwhoogte en -dichtheid op verschillende locaties rond de Noordelijke IJszee te voorspellen door rekening te houden met wind, temperatuur, neerslag en analyse van ijsbewegingen.
Vervolgens werden de resultaten van het sneeuwmodel gecombineerd met gegevens van satellietradar om in te schatten hoe snel de dikte van het zee-ijs in het noordpoolgebied afneemt en hoe dit in de loop van de tijd kan variëren.
Met als resultaat:
Een factor van 50 procent werd toegevoegd aan de variabiliteit van de dikte van het zee-ijs in de marginale zeeën door de variabiliteit van de sneeuwbedekking mee te nemen.
Volgens hun studie dragen schommelingen in de sneeuwbedekking bij aan een steeds groter deel van de variabiliteit in de geschatte dikte van het zee-ijs, van ongeveer 20% tot meer dan 70% op een seizoensschaal.
SneeuwModel-LG gegevensgestuurde trends werden ook waargenomen in de zeeijsdikte statistieken, waarbij dalingen werden versterkt in gebieden waar ze al bestonden en aanzienlijke verliezen werden geïntroduceerd op locaties waar ze nog niet bestonden.
De toenemende koolstofvoetafdruk leidt tot afnemende ijskappen omdat de mens het aantal activiteiten dat het milieu beïnvloedt aanzienlijk heeft verhoogd. Verschillende diersoorten in de poolgebieden hebben ook hun habitat verloren door dit smelten. Een holistische benadering om de dikte van het zee-ijs te evalueren zal worden gegeven door middel van hun geïntegreerde model, dat de kloof van verouderde analysesystemen overbrugt en factoren zoals klimaatverandering integreert.
Hun onderzoek is een belangrijke mijlpaal die zeker kan bijdragen aan het grotere geheel om naar de echte oorzaak te kijken.
Bekijk de onderstaande referentie voor meer informatie over hun onderzoek.
Robbie D. C. Mallett, Julienne C. Stroeve, Michel Tsamados, Jack C. Landy, Rosemary Willatt, Vishnu Nandan, Glen E. Liston. Faster decline and higher variability in the sea ice thickness of the marginal Arctic seas when accounting for dynamic snow cover. The Cryosphere, 2021; 15 (5): 2429 DOI: 10.5194/tc-15-2429-2021
Abonneer u op onze nieuwsbrief
Exclusieve inhoud van hoge kwaliteit over effectieve visuele
communicatie in de wetenschap.
Dutch 
English 
Chinese 
Japanese 
German 
Spanish 
Portuguese 
Russian 
French 
Italian