Het is bijna 20 jaar geleden dat onderzoekers het gevaar van microplastics ontdekten - de meeste onderzoeken waren gericht op zeeleven.
Elk plastic fragment van minder dan 5 millimeter lang wordt microplastic genoemd.
In de begindagen van het onderzoek naar microplastic werkten onderzoekers voornamelijk aan microkorrels en zuivere plastic korrels die niet in producten konden worden gegoten, waaronder stukken groot afval of gebroken flessen die langzaam bedierven.
Kijk maar. Let op de grafiekgalerij illustraties met betrekking tot het onderwerp van deze blogpost. Klik op de afbeelding hieronder!
Deze verontreinigende stoffen spoelen door rivieren en vervuilen de oceanen. Oceanografen schatten dat het aardoppervlak tussen de 15 biljoen en 51 biljoen plastic deeltjes bevat.
Enkele honderden onderzoeken hebben de aanwezigheid van microplastics in waterorganismen aangetoond. Bovendien zijn er sindsdien talloze microplasticbronnen geïdentificeerd, zoals plastic deeltjes die door voertuigen over de weg worden meegevoerd en synthetische vezels die door kleding worden afgeworpen.
Bovendien krijgen mensen plastic van onbekende bronnen binnen of ademen ze het in omdat het afval tussen zee en land waait. Het is ook belangrijk om vast te stellen of kleine stukjes plastic negatieve effecten hebben op mensen of dieren.
Door de blootstelling aan vervuiling te meten, zetten milieuregelgevers de eerste stap naar het kwantificeren van de gezondheidsrisico's. In het licht van de stijging van de concentraties microplastic en andere aandoeningen die kunnen worden veroorzaakt door het consumeren van zeevruchten, is dit een reden voor grote bezorgdheid en nieuwe ontwikkelingen in gevallen van ademhalingsproblemen.
Hoe richten microplastics precies schade aan?
De oorzaken en effecten van deze plastic deeltjes zijn het onderwerp geweest van een aantal onderzoeken. Afhankelijk van hun grootte of hun vermogen om weefsels of cellen binnen te dringen, kunnen ze alleen al door hun aanwezigheid irritatie veroorzaken.
Nano-plastics, de allerkleinste deeltjes, groter dan een micrometer in diameter, zijn de grootste zorg voor onderzoekers. Als er al negatieve effecten optreden door de chemische toxiciteit van microplastics, dan zijn ze meestal groter.
Veel additieven die gebruikt worden bij de productie van plastic vormen een gezondheidsrisico doordat ze een negatieve invloed hebben op het endocriene systeem. Toch zijn er veel factoren die worden bestudeerd om te begrijpen hoe microplastic wordt opgenomen en hoe lang het duurt voordat de effecten op het lichaam zichtbaar worden.
Specifiek onderzoek naar mensen is beperkt en dit onderzoek is onder de aandacht gebracht, ook al maken de enige beschikbare onderzoeken gebruik van laboratoriumexperimenten waarbij cellen en menselijke weefsels worden blootgesteld aan microplastics of van dierstudies met knaagdieren.
De schade van microplastics aan het mariene milieu
Als je het over zeeorganismen hebt, is de meest voor de hand liggende manier waarop plastic ze schade kan toebrengen dat ze kleine plastic deeltjes inslikken die niet veel voeding leveren om te overleven. Lynch, die de leiding heeft over het Centrum voor onderzoek naar marien afval op Universiteit van Hawaii in Honolulu, onderzocht plastics en andere chemicaliën in de ingewanden van zeeschildpadden die dood op stranden werden gevonden.
Haar team voerde een reeks analyses uit op negen kuikens die in 2020 minder dan drie weken oud waren. Ondanks dat het maar 9 centimeter lang was, bevatte het maagdarmkanaal van één jong 42 stukjes plastic. De meerderheid bestond uit microplastics.
Hoewel niet wordt aangenomen dat microplastics de belangrijkste doodsoorzaak zijn, blijven ze een uiterst belangrijk punt van zorg. Bovendien hebben veel vooraanstaande wetenschappers verschillende ontdekkingen gedaan met betrekking tot microplastics en mariene organismen.
Als alternatief voor bolletjes gebruiken wetenschappers nu vezels of stukjes plastic die realistischer zijn voor milieuomstandigheden. Veel testen zijn gecoat met chemicaliën die lijken op biofilms, waardoor de kans groter is dat dieren ze opeten. Op deze manier heeft er een positieve verschuiving plaatsgevonden in het erkennen van de schadelijkheid van microplastics.
Op dit moment denken onderzoekers dat microplastics en nanoplastics niet in voldoende concentratie aanwezig zijn om de menselijke gezondheid te schaden. Toch wordt verwacht dat hun aantal zal toenemen.
Als we overschakelen op een duurzame manier van leven en minder giftig afval in zee dumpen, kunnen we dit probleem nog steeds beheersen.
Zie voor een gedetailleerde beschrijving van het artikel de DOI die hieronder wordt vermeld.
Bekijk de Mind the Graph Gallery voor illustraties over plastic en de zee.
Abonneer u op onze nieuwsbrief
Exclusieve inhoud van hoge kwaliteit over effectieve visuele
communicatie in de wetenschap.
Dutch 
English 
Chinese 
Japanese 
German 
Spanish 
Portuguese 
Russian 
French 
Italian